Κάποτε η άτυπη προσχολική εκπαίδευση ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Η κύρια πηγή γνώσης ήταν ο δάσκαλος και η έδρα από όπου δίδασκε το ίδιο υλικό, με όμοιο τρόπο. Η ανάθεση συνθετικών ή ομαδικών εργασιών ήταν ξένες έννοιες στη διδακτική πρακτική. Οι μαθητές είχαν τα ίδια καθήκοντα. Κάποιοι προάγονταν και λίγοι ακολουθούσαν πανεπιστημιακή παιδεία. Η διδασκαλία και όχι απαραίτητα η μάθηση ήταν το επίκεντρο αυτού του διδακτικού προτύπου. Ο δείκτης νοημοσύνης υπαγορευόταν από τις επιδόσεις σε μαθηματικές και λεκτικές δεξιότητες μόνο και αν κάποιος δεν ανταποκρίνονταν στη μαθησιακή διαδικασία, πιθανά διότι είχε διαφορετικό τρόπο απόκτησης γνώσης, λάμβανε το μήνυμα ότι «δεν παίρνει τα γράμματα» μαζί με ότι αυτό συνεπάγεται. Δεν υπήρχε εναλλακτική προσέγγιση μάθησης.

 

Με την πάροδο του χρόνου, στοιχεία ερευνών ανέδειξαν αυτό που λίγο πολύ ήταν γνωστό· ότι δεν μαθαίνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Διαπιστώσαμε τις διαφορετικές ανάγκες, ενδιαφέροντα και τρόπους απόκτησης γνώσης και ο εκπαιδευτικός κόσμος παραδέχθηκε ότι ξεχωριστές στρατηγικές και ρυθμοί εκμάθησης θα πρέπει να εφαρμοστούν με βάση τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του μαθητή. Νέες θεωρίες μάθησης εμφανίσθηκαν και νέες μεθοδολογίες εφαρμόζονται στη σχολική πρακτική. Οι ερευνητές μελετούν τις δραστηριότητες του εγκεφάλου και χρησιμοποιούν τομογράφους για να καταγράψουν τη λειτουργία του «πώς μαθαίνουμε». Η εκπαιδευτική κοινότητα προβληματίζεται για το πώς κινητοποιούμε τη μάθηση, για το πώς παρέχουμε διαφοροποιημένες ευκαιρίες σε παιδιά με διαφορετικά επίπεδα ικανοτήτων, ενδιαφερόντων και ταλέντων. Έχει αποδειχθεί ότι οι ιδιαίτερες κλίσεις και τα ενδιαφέροντα του παιδιού έχουν συνάρτηση με τα ερεθίσματα που παρέχονται και τον προσωπικό ρυθμό ανταπόκρισης σε αυτά. Στην καθημερινότητα της τάξης, η τεχνολογία δίνει ζωντανή πρόσβαση στη γνώση και οι δάσκαλοι εφαρμόζουν διαφορετικές μαθησιακές προσεγγίσεις.

 

Αλλά και η μαθησιακή πραγματικότητα αλλάζει και στο σπίτι. Όλοι αναγνωρίζουμε ότι οι γονείς, πάντα είχαν λίγο χρόνο. Στο παρελθόν η χειρονακτική εργασία ευθύνονταν για αυτό. Τώρα η ενασχόληση με πολλές παράλληλες δραστηριότητες επιφέρει πάνω κάτω το ίδιο αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά οι γονείς ενημερώνονται για έρευνες που αφορούν τη μάθηση, ασχολούνται φιλότιμα με την ανάπτυξη των παιδιών τους και ενισχύουν τις γλωσσικές τους δεξιότητες. Αρκετά βράδια διαβάζουν στα παιδιά βιβλία κατάλληλα για την ηλικία, ωριμότητα και ανάπτυξή τους. Γνωρίζουν ότι οι πρώτες εμπειρίες, οι σχέσεις που αναπτύσσονται αποτελούν τα «οικοδομικά υλικά» του εγκεφάλου των παιδιών που σε συνάρτηση με τα γενετικά τους χαρακτηριστικά καθορίζουν την συναισθηματική τους νοημοσύνη και τη γνωστική τους ανάπτυξη. Επιτρέπουν, από μικρές ηλικίες την πρόσβαση σε παιχνίδια στον υπολογιστή διότι θέλουν τα παιδιά τους να εξοικειώνονται με την τεχνολογία, να κάνουν λεπτούς χειρισμούς, να εξασκούν τη δεξιότητα της λογικής και να μοιράζονται παρόμοιες εμπειρίες με τους συνομηλίκους τους.

 

Οι γονείς γνωρίζουν από τα πορίσματα ερευνών ότι οι πρώτες εμπειρίες και τα προσχολικά προγράμματα παίζουν καθοριστικό ρόλο στη σχολική ετοιμότητα και τη μετέπειτα μάθηση. Τα πρώτα τρία χρόνια της ζωής του παιδιού είναι περίοδος αιχμής αφού αναπτύσσονται συνάψεις και σύνδεσμοι που θέτουν τα θεμέλια των υψηλότερων λειτουργιών. Ο εύπλαστος εγκέφαλος των μικρών παιδιών τους επιτρέπει να μαθαίνουν γλώσσες με σχετική ευκολία και ταχύτητα. Σύμφωνα με την έρευνα του Dr. Mechelli, παιδιά που μαθαίνουν ξένη γλώσσα πριν την ηλικία των πέντε ετών, έχουν πολύ σημαντικό πλεονέκτημα.

 

Έτσι οι γονείς δεν διστάζουν να εισάγουν τη δεύτερη ξένη γλώσσα πολύ νωρίς διότι γλωσσολόγοι και παιδαγωγοί διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει «σύγχυση» με την ταυτόχρονη χρήση 2 γλωσσών, αρκεί ο νέος κώδικας να εισάγεται με συστηματικό τρόπο στη ζωή του παιδιού. Η μάθηση γενικά έχει πάρει νέες διαστάσεις. Ξεκινά νωρίς, γίνεται δια βίου μάθηση και εμπεριέχει χρήση της τεχνολογίας. Όσο για μας τους μεγαλύτερους, δημιουργούμε διαδικτυακές επαφές που μας επιτρέπουν να στήσουμε το προσωπικό μας δίκτυο μάθησης, παρακολουθούμε ιστότοπους, συμμετέχουμε σε μαθήματα από απόσταση, δεχόμαστε παγκόσμια αλληλεπίδραση μέσα από τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης και γενικά χαιρόμαστε που κάθε μέρα μαθαίνουμε κάτι καινούργιο και άρα μεγαλώνουμε πάντα μαθαίνοντας!

 

Η πρόταση του Baby Steps In English and Storytelling σχετίζεται με τις αλλαγές που βιώνουμε καθημερινά. Είναι μια πρόσκληση σε γονείς, μέλη οικογενειών, νταντάδες, φροντιστές παιδιών και νηπιαγωγούς, να φέρουν τα παιδιά σε επαφή με τα Αγγλικά από πολύ νωρίς με ευχάριστο, αποτελεσματικό, ανέξοδο και ξεκούραστο τρόπο. Τα παιδιά, γνήσια τέκνα της ψηφιακής εποχής, είναι πλήρως εξοικειωμένα με ταμπλέτες και εφαρμογές και έτοιμα να μάθουν διασκεδάζοντας.

 

Further reading and referencing

• Howard Gardner, multiple intelligences and education. Google search

• Gardner, H. (1991) The Unschooled Mind: How children think and how schools should teach, New York: Basic Books.

• Gardner, Howard (1999) The Disciplined Mind: Beyond Facts And Standardized Tests, The K- 12 Education That Every Child Deserves, New York: Simon and Schuster (and New York: Penguin Putnam).

• Bloom, B.S. (1964). Stability and Change in Human Characteristics. New York: Wiley.

• How to Multiply Your Baby’s intelligence (The Gentle Revolution Series) Paperback – February 28,2006, Author Janet Doman.

• Dryden, G. & Vos, J. (1997). The Learning Revolution. Auckland, NZ: The Learning Web. On google search

• Bilingual By Choice: Raising Kids in Two (or more!) Languages by Virginie Raguenaud Hachette UK.